Niniejsza książka dotyczy wkroczenia Armii Czerwonej na wschodnie tereny Polski i włączenia i ch w skład republik radzieckich, omawia stosunek władz do ludności polskiej, aresztowania, deportacje, prace w gospodarce radzieckiej oraz znaczenie układu polsko - radzieckiego z 30 VII 1941 r.
Śmierć Władysława Sikorskiego wstrząsnęła Polakami w okupowanym kraju i za jego granicami. Był to kres nadziei na wolną powojenną Polskę i początek nie gasnącego do dziś sporu o przyczynę tej tragedii. W Zamachu Tadeusz Kisielewski, opierając się na komputerowych analizach ostatniego lotu liberatora Sikorskiego i nie publikowanych dotąd źródłach, dowiódł przede wszystkim, że premier polskiego rządu na wychodźstwie nie zginął w wypadku, lecz że go zamordowano. W Zabójcach - dzięki relacjom osób, które z różnych przyczyn nie wypowiadały się w tej sprawie, choć wiele mogły wyjaśnić, a także nowym odkryciom archiwalnym - autor znacznie poszerza naszą wiedzę o ludziach, przez których zapewne poniósł śmierć Władysław Sikorski. Kreśląc frapujący obraz politycznego i wywiadowczego pola bitwy okresu II wojny światowej, nieustępliwie podąża tropem zabójców oraz ich mocodawców. Ślady prowadzą na Kreml, do brytyjskiego MSZ, lecz także ku kręgom polskiego wywiadu...
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Najnowsza książka dotycząca śmierci generała Władysława Sikorskiego. Wypadek czy zamach? Spór na temat przyczyny śmierci Władysława Sikorskiego toczy się już ponad sześćdziesiąt lat, odkąd z Morza Śródziemnego wyłowiono ciało generała i osób towarzyszących mu w jego ostatnim locie.Do niedawna jednak badacze, nie dopuszczani przez rząd brytyjski do materiałów archiwalnych, które mogłyby wiele, jeśli nie wszystko, wyjaśnić, skazani byli głównie na domysły i - jak zwolennik tezy zamachu David Irving, autor "Wypadku" - mogli się poważyć jedynie na zawoalowane sugestie.
IV rozbiór Polski - sformułowanie używane przez historiografię polską oraz przez publicystykę polską i rosyjską dla podziału terytorium państwa polskiego po jego upadku w 1939 roku w wyniku współdziałania dyplomatycznego i militarnego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i III Rzeszy przed i po wybuchu II wojny światowej.Terminu "IV rozbiór Polski" używali jeszcze przed wybuchem II wojny światowej dyplomaci radzieccy i niemieccy: "Nie widzę dla nas innego wyjścia, jak czwarty rozbiór Polski." - Władimir Potiomkin - zastępca ludowego komisarza spraw zagranicznych ZSRR, 4 października 1938 "Polacy czują się pewni siebie, bo liczą na poparcie Francji i Anglii i na pomoc materiałową Rosji, ale mylą się. Tak jak Hitler nie uważał za możliwe załatwić sprawy Austrii i Czechosłowacji bez zgody Włoch, tak nie myśli on dziś o tym, by załatwić spór polsko-niemiecki bez Rosji. Były już trzy rozbiory Polski; zobaczycie czwarty!" - Karl-Heinrich Bodenschatz - generał Luftwaffe i bliski współpracownik Hermanna Göringa, 6 maja 193923 maja 1939 Adolf Hitler na zebraniu wysokich rangą wojskowych powiedział, że zadaniem Niemiec będzie wyizolowanie Polski. 22 sierpnia 1939 roku przed najwyższym dowództwem Wehrmachtu wyraźnie wytyczył cel-zniszczenie Polski: mowa jest nie o zdobyciu określonego terytorium czy nowej granicy, ale o zniszczeniu wroga. Józef Stalin chciał odzyskać utracone w trakcie rewolucji październikowej i wojny domowej terytoria byłego Imperium Rosyjskiego.Bezpośrednio przed wybuchem II wojny światowej 23 sierpnia 1939 został podpisany paktu Ribbentrop-Mołotow, który był podstawą współdziałania III Rzeszy i ZSRR po wybuchu wojny.1 września 1939 roku rozpoczęła się agresja III Rzeszy na Polskę, a 17 września - agresja ZSRR na Polskę. Agresorzy część okupowanego przez siebie terytorium II Rzeczypospolitej przekazali, wbrew prawu międzynarodowemu, innym państwom: Niemcy przekazały 21 listopada 1939 część terytorium Polski okupowanego przez Wehrmacht (Spisz i Orawa) Słowacji, zaś ZSRR część terytorium Polski okupowanego przez Armię Czerwoną (Wilno z okręgiem) przekazał 10 października 1939 Litwie. Akty prawne rozporządzające terytorium II Rzeczypospolitej jako sprzeczne z ratyfikowaną przez Niemcy i Rosję Konwencją haską IV (1907) były nieważne w świetle prawa międzynarodowego i nie były uznawane zarówno przez Rząd RP na uchodźstwie jak i państwa sojusznicze wobec Polski, a także państwa trzecie (neutralne) przez cały czas trwania II wojny światowej.Wobec wydarzeń po 17 września 1939 - podział państwa polskiego przez Rzeszę Niemiecką i ZSRR - sprzymierzone z Polską Wielka Brytania i Francja (które na napaść hitlerowską zareagowały 3 września formalnym wypowiedzeniem wojny Niemcom bez podjęcia działań wojennych, tzw. "dziwna wojna") ograniczyły się do słownego potępienia działań ZSRR odmawiając uznania jakoby państwo polskie i jego rząd faktycznie przestały istnieć, jak uzasadniał napaść Mołotow.
UWAGI:
Tekst częśc. tł. z różnych jęz. - Spis treści na 3 s. okł.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni